Merhaba. Sonunda İhtiyar Hafız'ıma söz verdiğim yazıyı yazıyorum. Evet tek seferlik konuk yazarım ama ne yazacağım hakkında pek bir fikrim olduğunu söyleyemem. O yüzden işi gücü olan kıymetli vaktini harcamayabilir.
Geçen hafta bir psikolog görüşmem vardı. Recall Healing denen bir terapi yöntemi varmış. Psikolog bu yöntemi annesi üzerinde denemiş ve annesinin her bahar şiddetli geçen alerjisi bu sene çok da nüksetmemiş. Alerji-Hastalık-İyileşme kelimeleri facebookta trafik ışığı gibi yanıp sönünce ben de aldım randevuyu gittim. Tabi bu kelimelerin beni niye çektiğini de yazmak lazım. Kasım ayında bademciklerim iltihaplandı. 10 adet iğne vuruldum. İki hafta sonra tekrar 10 adet iğne, iki hafta sonra tekrar iltihaplanınca başka bir doktor 10 tane daha ve böyle böyle iki ay içinde toplam 38 adet iğne vurulup son iki tanesini mabadımın üzerinde oturamayacak hale geldiğimden serum içinde aldım. İğneler bitince yuttuğum antibiyotiğin sayısını bilmiyorum. Ama geçti mi geçmedi. Tekrar tekrar haziran ayına kadar bademciklerim iltihaplandı. Eklemlerim ağrıdı. Bir araba dolusu sopa yemiş gibiydim. Ağzımı açınca sızan iltihap görünür haldeydi. Şayet bademciklerim şiş değilse burnum ya da kulaklarım tıkalıydı. Baktım bu işi modern tıp çözemeyecek, alternatif tıbba daldım. Attarın biri bana öylesine yenilemez bir macun hazırladı ki- hem de tam 300 tl ye-kıyıp da yiyemedim. Ölümcül bir hastalığa yakalanırsam yiyeceğim. Bir kaç kez hacamat yaptırdım. En son 1 mayısta haccama boğazımı sen mi kesersin ben mi keseyim deyince tarama hacamatlarıyla kafa hacamatını beraber yaptırmış oldum. Tabi ya bu kadar hacamat bünyeme ağır geldiğinden ya da kol kadar saçımın kazınıp kafa derimin maymunun totosu gibi açığa çıkmasından bilemiyorum, yataktan çıkamaz hale geldim. Ve tekrar modern tıp. Acilleri atlıyorum. Kendimi çekemez tahammül edemez hale geldim. Sürekli ağlıyorum. Burun beton gibi beyne oksijen gitmiyor. Burun tıkalıyken insanın algısı da sekteye uğruyor. Hatta kendime zeka testi yaptım, 100 (ortalama zeka) çıktı. Ben Ortalama Zeka çıktım! Resmen depresyon etkisi yaptı bende. Çift koldan hastalıkla savaşmaya karar verdim ve tavsiye üzerine adını öğrendiğim ermeni bir doktor ile facebookda Recall Healingle anasını iyileştiren psikologdan iki gün arayla randevu aldım. Doktor hastalığıma teşhis koydu. FPAPA. 4 tane prednol yutunca tamamen iyileşen bir bağışıklık sistemi hastalığı. Alerjim içinse duact. Resmen mucize. 10 tl lik hap burnumu açtı beyin hücrelerimin sevinç çığlıklarını duydum resmen. Kendisinden önce gittiğim 3 kbb uzmanını Allah'a havale ettim dersem inanmayın. 7 sülalelerine saydırdım.
Gelelim Recall Healige. Hastalıkların temelinin psikolojik sıkıntılar, bastırılmış duygular, söylenememiş sözler yüzünden olduğunu ve iyileşmek içinde bu travmaların ne olduğunu, ne hissettirdiğini tanımlamak gerektiği felsefesine dayanan bir yaklaşım. Bunu ortaya atan kişi oğlunu bir kaza sonucu yitirince kolon kanserine yakalanan, kendi gibi olan kanser hastalarının da bir yakınını kaybetmiş kişiler olduğunu fark eden ve kendi kendini iyileştiren bir doktor. Bu kısımları sallamış olabilirim. Bana da psikolog söylemedi zaten. Netten okudum. Hazreti Google'dan hikayenin aslını öğrenebilirsiniz. Neyse saati 200 tl olan seansta psikolog bana bir form doldurttu. Benim şu anımdan başlayıp teee doğumuma kadar geçirdiğim hastalıklar ve travmalar ne varsa yazıp çizdik. Zilyon tane soru var. Anamın doğumları, varsa kürtajlarından tutun da benim çektiğim kahırlar, pişmanlıklar, çatışmalar. Misal sorulardan biri şuydu. Ana rahmine düştüğünüz zaman, annem bana hamileyken ebeveynlerimin hayatını derinden etkileyen şeyler. 3-4 jenerasyon geriye gidesiye. Tabi benim seans bizim sülalenin talihsizlik ve hastalıklarıyla dolu tablosuna yetmedi. Dolayısıyla iyileşmek için ne yapacağımı öğrenemedim henüz. Sadece şu an 15 aylık olan oğluma gebe kaldığımı öğrenmem ile yürek yangınım yeğenimin lösemisinin nüksettiğini neredeyse aynı gün öğrenmem dışında. Psikolog hissettiğim derin üzüntümü oğlumun üzerine alınacağını, bunun da oğlumda hayatı boyunca kurtulamayacağı fiziki ve psikolojik derin sıkıntılar yaşatacağını söyledi. Çocukların uykuda algısının çok açık olduğunu ve ona gebe kaldığımda beni aslında neyin üzdüğünü anlatmamı istedi. Şimdi oğlum Arif'e her gece, sokaklarda "Güloo benim canım halamm.." diye bağıra bağıra gezen, kocaman kapkara badem gözleriyle bana büyük bir sevgiyle bakan kuzeninin - benim Burağımın- benim için ne kadar değerli olduğunu, hastalığının beni nasıl üzdüğünü anlatıyorum. Arif'e kendisi rahmimde Allah'ın kudretiyle an be an büyürken nasıl mutlu olduğumu, onu ne kadar çok sevdiğimi ve üzüntümün asla ve asla onun SUÇU olmadığını anlatıyorum.. Açıkcası travmam arttı mı azaldı mı bilmiyorum. Rabbim kalbimize ferahlık verir inşallah.
İhtiyar hafızım geç de olsa sözümü tuttum. Bak daha da Davos'a gelmem bilesin :) Allaha emanet olun..
